HELP THE POOR BUT MERITORIOUS - HOW FAR THIS IS ACCEPTABLE

 

30 Dec 2018 - thoughts

Philanthropic efforts dedicated to educational support are crucial drivers of socioeconomic mobility. However, the prevailing criteria for distributing these vital resources frequently fail to address the deepest systemic issues. While many organisations provide financial aid to students from poor and lower-middle-class families, they almost universally require applicants to demonstrate exceptional merit.

We must acknowledge the harsh societal reality that poverty often means parents lack proper education. This reality severely limits the academic foundation and performance of their children, often resulting in average grades. While exceptions—the truly gifted—will always rise, the prerequisite of supporting only highly meritorious students needs serious reevaluation. This narrow criterion restricts critical aid to a tiny fraction, leaving the majority of students who are disadvantaged without support. Extending financial support to include these average students could be the most effective key to breaking the intergenerational cycle of poverty.

Moving forward, we must factor in the socioeconomic and educational background of families, extending our support to average students from these households in addition to those who manage to excel despite their circumstances. By adopting this more inclusive approach, we empower a much wider range of students to finally build a brighter future. True charity lies not just in rewarding existing success, but in enabling it where the struggle is hardest. A compassionate and effective policy demands that we fundamentally redefine what 'merit' truly means in the context of extreme disadvantage.

What are your thoughts on shifting this core criterion to include students who show average performance but face exceptional challenges?

***

ನಿಜವಾದ ದಾನ - ಸೌಲಭ್ಯ ವಂಚಿತರಿಗೆ ಶಕ್ತಿ ತುಂಬುವುದು

ಬಡತನದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಶ್ರೇಣಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕೈ ಹಿಡಿಯಿರಿ

ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಬೆಂಬಲಕ್ಕಾಗಿ ಇರುವ ಲೋಕೋಪಕಾರಿ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಸಾಮಾಜಿಕ-ಆರ್ಥಿಕ ಚಲನಶೀಲತೆಗೆ ಅತ್ಯಗತ್ಯವಾಗಿವೆ. ಆದರೂ, ಈ ಅಮೂಲ್ಯ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ವಿತರಿಸಲು ಬಳಸುವ ಪ್ರಸ್ತುತ ಮಾನದಂಡಗಳು, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿರುವ ಆಳವಾದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಲು ವಿಫಲವಾಗುತ್ತವೆ. ಅನೇಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಬಡ ಮತ್ತು ಕೆಳ-ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಆರ್ಥಿಕ ನೆರವು ನೀಡುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಅರ್ಜಿ ಸಲ್ಲಿಸುವವರು ಅಸಾಧಾರಣ ಅರ್ಹತೆ (exceptional merit) ಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವಂತೆ ಅವು ಕೇಳುತ್ತವೆ.

ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿನ ಕಠಿಣ ವಾಸ್ತವಗಳನ್ನು ನಾವು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಬಡತನದಿಂದಾಗಿ, ಅನೇಕ ಪೋಷಕರಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಶಿಕ್ಷಣದ ಕೊರತೆಯಿರುತ್ತದೆ, ಇದು ಅವರ ಮಕ್ಕಳ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ಷಮತೆಯ ಮೇಲೆ ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅವರು ಸರಾಸರಿ ಶ್ರೇಣಿಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ವಿನಾಯಿತಿಗಳು ಇದ್ದರೂ, ಹೆಚ್ಚು ಅರ್ಹತೆ ಪಡೆದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಆರ್ಥಿಕ ನೆರವು ನೀಡುವ ಈ ಪೂರ್ವಷರತ್ತಿಗೆ ಗಂಭೀರ ಪುನರ್-ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಬೇಕು ಎಂದು ನಾನು ನಂಬುತ್ತೇನೆ. ಈ ಮಾನದಂಡವು ಸಹಾಯವನ್ನು ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಸರಾಸರಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಕೂಡ ಆರ್ಥಿಕ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಿದರೆ, ಅದು ಬಡತನದ ಚಕ್ರವನ್ನು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಮುರಿಯಲು ಪ್ರಮುಖವಾಗಬಹುದು, ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಉತ್ತಮ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಉಜ್ವಲ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸುತ್ತದೆ.

ಮುಂದೆ ಹೋಗಿ, ಬಡ ಕುಟುಂಬಗಳ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆಯನ್ನೂ ನಾವು ಗಣನೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಮತ್ತು ಕಡುಬಡತನದ ನಡುವೆಯೂ ಉತ್ತಮ ಸಾಧನೆ ಮಾಡುವವರ ಜೊತೆಗೆ, ಈ ಕುಟುಂಬಗಳ ಸರಾಸರಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೂ ನಮ್ಮ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಬೇಕು. ಹೆಚ್ಚು ಸಮಗ್ರ ವಿಧಾನವನ್ನು (inclusive approach) ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ, ನಾವು ವ್ಯಾಪಕ ಶ್ರೇಣಿಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಬಡತನದ ಚಕ್ರವನ್ನು ಮುರಿದು ಉಜ್ವಲ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ಅಧಿಕಾರ ನೀಡುತ್ತೇವೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಈ ಬದ್ಧತೆಯು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಗೂ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಮತ್ತು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಾನ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಯಾವುದೇ ನಿಜವಾದ ದಾನವು ಯಶಸ್ಸಿಗೆ ಪ್ರತಿಫಲ ನೀಡುವುದರಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಹೋರಾಟ ಅತ್ಯಂತ ಕಷ್ಟಕರವಾದಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ಸಿಗೆ ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುವುದರಲ್ಲಿದೆ. ಹೆಚ್ಚು ಸಹಾನುಭೂತಿ ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ನೀತಿಯು ತೀವ್ರ ಅನಾನುಕೂಲತೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ 'ಅರ್ಹತೆ' ಎಂದರೆ ಏನು ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಪುನರ್ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಬೇಕೆಂದು ಬಯಸುತ್ತದೆ. ಈ ಪ್ರಮುಖ ಮಾನದಂಡವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮ್ಮ ಆಲೋಚನೆಗಳೇನು?

***

end- documented ಸಂಟೈಂ ಇನ್ December 2018

.

go back to... 

    click--> LINKS TO ARTICLES 

...