let us join hands
Sometime in May 2018, a Smartha member posted a lengthy note on a Facebook Brahmins group page detailing his bad experience performing his parents' Shraddha (śrāddhā) ceremony at the Shankara Mutt in Shankarapura, near Gandhi Bazar, Bangalore. (I somehow missed copying the post and couldn't trace it later.) While acknowledging the post's truth, many Smartha members expressed their dissatisfaction in the comments, sharing similar difficulties they faced while performing the ritual. Some noted that the mutt employees and purohits (priests) failed to extend even minimum cooperation during the ceremony.
After reviewing the various comments, I concluded that some Smartha/Advaita followers are indeed dissatisfied with the service at Bangalore’s Shankarapura Shankar Mutt. However, I still believe these members may not have fully considered the challenges faced by the mutt authorities and employees. One possible reason for the subpar service might be the overwhelming workload, which prevents the staff from providing adequate attention to every ceremony.
With due respect to all orthodox families, and to those dissatisfied with Shankar Mutt, I offer the following suggestion:
We must have Shraddhe (śraddhā—sincerity/faith) while performing Shraddha (śrāddhā—the ritual). Once the ceremony begins, we must forget the surroundings and focus solely on the ritual itself. Details of mismanagement or injustices by purohits will become apparent during the ceremony, but the Kartha (the person performing the ritual) should not question these issues. Doing so may distract from the ritual's purpose and disturb their peace of mind. One may introspect later and analyze the reasons for the shortcomings—whether due to the purohits' heavy workload or other valid causes. Whatever the case, I believe we should give the mutt authorities another chance. However, if the bad experience is repeated, it is best to avoid that specific place and explore alternatives. If, at a later date, one is confident that the mutt is functioning normally, they may perform the Shraddha there, setting aside past grievances. This is how one can reconcile when the mutt authorities themselves have shown improvement.
Let us all be more broad-minded. Let us not distinguish between Advaita followers (Smartha/Iyer/Sanketi/Havyaka, etc.), Dvaita followers (Madhwa/Vaishnava), and Vishishtadvaita followers (Iyengars). Our custom is to remember our departed parents at least once a year by performing the prescribed ritual. Unfortunately, this shastra differs from community to community and region to region. In my opinion, we must simply remember our deceased parents and follow the purohit's instructions during the ceremony. There is no point in questioning the differences, as customs vary even within the same sub-caste—be it Madhwa or Smartha—between North Karnataka, Southern Karnataka, or Udupi. Since we observe variations from region to region and state to state, a Smartha should feel comfortable considering Madhwa Mutts, which are numerous and often affordable for middle-class families.
Please, let us not question the different methods of performing Shraddha in Madhwa Mutts and compare them to the Shankar Mutt tradition. As I've already stated, differences exist from region to region. Greatness lies in ignoring such differences while performing Shraddha. Let us just have Shraddhe; that's all that matters.
In Mysuru Madhwa mutts, we pay around Rs. 600 to Rs. 800 for this ceremony, including prasada (food) for two people. We need to pay an additional Rs. 150 for each extra person's food. Dakshina (tips) are given as per the Kartha's wish. In total, one may spend around Rs. 1,500 per śrāddhā for two family members. This amount is very reasonable, considering today's cost of living (year 2019).
In short, my simple logic is that we need to compromise. That's all.
The Shraddha ceremony is a traditional custom in the Brahmin community, performed for centuries, and it offers benefits to those who believe in it. Let us not skip the ceremony or take harsh decisions. We should adjust to the present scenario or explore alternatives (like Smarthas utilizing Madhwa mutt services, or vice versa). I offer a practical example: nowadays, most literate Brahmin families compromise on sub-sects when searching for a bride or groom. We should apply the same logic here. We need to have Shraddhe while performing Shraddha. Leave the rest to God. Remember, "Karmanye va..."
Some suggest stopping shraddha rituals and donating the money to serve the poor instead. We shouldn't agree to this for two reasons: we shouldn't break the tradition followed by our ancestors, and we are helping our community members, as only Brahmins are involved in the ceremony. I know everyone is proud of their sub-sect and argues that their sub-sect is better and purer. Hence, please don't opine otherwise. If some are unhappy with my suggestions, at least consider them as a way to bring all sub-sects in the Brahmin community together. Thank you.
- ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ತಮಗೆ ಸ್ವಾಗತ. ಶಂಕರ ಚಾರ್ಯರ ತತ್ತ್ವ ಸಿದ್ದಾಂತ ಮರೆತು ಅಧುನಿಕ ಇತರರ ನಡವಳಿಕೆ ತಮ್ಮ ಜೀವನ ಮುಳುಗಿದ್ದಾರೆ. ಮಠದ ಕಾರ್ಯ ಕರ್ತರ ಜವಬ್ದಾರಿ ಇಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿಗಮನಿಸಬೇಕು.
Hide or report this - Bere math dalli hige maduttare annudakinta Namma matadalli Elli tappagide adannu tiddi kollabeku Hage maneyalli darma palisabeku adannu Bittu mathadalli padhdhati Matra beku endre hege rayar mathadalli onde aduge bere karyakramakke badasuttare adu estu janakke gottide avar mathadalli maduva devaralli taratamya namage sari hogudilla
Hide or report this - ನಿಮ್ಮಂಥ ಹಿರಿಯರು ಮುಂದಾಳತ್ವ ತಗೊಂಡು
ಬಲವಂತ ವಾಗು ಮಾಡಿಸಿ
ಮಾಡಿ ತೋರಿಸಿ
ಇವತ್ತು ನನ್ನ ಮಗ ರುದ್ರ ಚಮಕ ನಮಕ್ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಹಾಕ್ತೀನಿ
ಬೇರೆ ಹಾಕಮ್ಮ ಅಂದ ಮಠ ಅನ್ಸತ್ತೆ ಅಂತ
ಮಠ ಅಂತಾನೆ anko ಒಳ್ಳೆದು ಅಂದೆ
ನೀವು ಹೋದ ಕಡೆ ನೀವು ಮಾಡಿ
ನಿಮ್ಮನ್ನ ನೋಡಿ ಬೇರೆ ಹಿರಿಯರು ಮಾಡ್ತಾರೆ
ಅದೇ ರೂಡಿ ಆಗತ್ತೆ ಅಷ್ಟೆ
***
ರಾಘವೇಂದ್ರ ಮಠವಿರಲಿ, ಶಂಕರ ಮಠವಿರಲಿ: ಶ್ರದ್ಧೆ ಮುಖ್ಯ
ಸುಮಾರು ೨೦೧೮ರ ಮೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ, ಫೇಸ್ಬುಕ್ನ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಸಮೂಹ ಪುಟದಲ್ಲಿ, ಒಬ್ಬ ಸ್ಮಾರ್ತ ಸದಸ್ಯರು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಗಾಂಧಿ ಬಜಾರ್ ಸಮೀಪವಿರುವ ಶಂಕರಪುರದ ಶಂಕರ ಮಠದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಪೋಷಕರ ಶ್ರಾದ್ಧ (śrāddhā) ಸಮಾರಂಭವನ್ನು ನೆರವೇರಿಸಿದ ಕಳಪೆ ಅನುಭವದ ಬಗ್ಗೆ ಸುದೀರ್ಘ ಟಿಪ್ಪಣಿಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದ್ದರು. (ನಾನು ಹೇಗೋ ಆ ಪೋಸ್ಟ್ ಅನ್ನು ನಕಲು ಮಾಡಲು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಅದನ್ನು ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ.) ಪೋಸ್ಟ್ನ ವಿಷಯ ಸತ್ಯ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರೂ, ಅನೇಕ ಸ್ಮಾರ್ತ ಸದಸ್ಯರು ಕಾಮೆಂಟ್ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಅಸಮಾಧಾನವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು, ಶ್ರಾದ್ಧ ಸಮಾರಂಭವನ್ನು ನೆರವೇರಿಸುವಾಗ ತಾವು ಎದುರಿಸಿದ ಇದೇ ರೀತಿಯ ತೊಂದರೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡರು. ಕೆಲವರು, ಮಠದ ನೌಕರರು ಮತ್ತು ಪುರೋಹಿತರು (ಪೂಜಾರಿಗಳು) ಸಮಾರಂಭದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕನಿಷ್ಠ ಸಹಕಾರವನ್ನೂ ನೀಡಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಬರೆದಿದ್ದರು.
ವಿವಿಧ ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಿದ ನಂತರ, ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಶಂಕರಪುರ ಶಂಕರ ಮಠದ ಸೇವೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಲವು ಸ್ಮಾರ್ತ/ಅದ್ವೈತ ಅನುಯಾಯಿಗಳಿಗೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅಸಮಾಧಾನವಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಮಠದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಮತ್ತು ನೌಕರರು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಈ ಸದಸ್ಯರು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಾನು ಇನ್ನೂ ನಂಬುತ್ತೇನೆ. ಕಳಪೆ ಸೇವೆಗೆ ಒಂದು ಸಂಭವನೀಯ ಕಾರಣವೆಂದರೆ ಅತಿಯಾದ ಕೆಲಸದ ಒತ್ತಡ, ಇದು ಸಿಬ್ಬಂದಿಗೆ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಸಮರ್ಪಕ ಸೇವೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸುವುದರಿಂದ ತಡೆಯುತ್ತದೆ.
ಎಲ್ಲಾ ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ಥ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಶಂಕರ ಮಠದ ಸೇವೆಯಿಂದ ಅತೃಪ್ತರಾದವರಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ಗೌರವದೊಂದಿಗೆ, ನಾನು ಈ ಕೆಳಗಿನ ಸಲಹೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತೇನೆ:
ಶ್ರಾದ್ಧಾ (śrāddhā—ವಿಧಿ) ವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವಾಗ ನಮಗೆ ಶ್ರದ್ಧೆ (śraddhā—ನಿಷ್ಠೆ/ನಂಬಿಕೆ) ಇರಬೇಕು. ಆದ್ದರಿಂದ, ಒಮ್ಮೆ ನಾವು ಸಮಾರಂಭವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ನಂತರ, ನಾವು ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಬಗ್ಗೆ ಮರೆತು ವಿಧಿಯ ಮೇಲೆ ಮಾತ್ರ ಗಮನ ಹರಿಸಬೇಕು. ಪುರೋಹಿತರಿಂದ ಆಗುವ ಅವ್ಯವಸ್ಥೆ ಅಥವಾ ಅನ್ಯಾಯದ ವಿವರಗಳು ಸಮಾರಂಭದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಬಹುದು, ಆದರೆ ಕರ್ತೃ (ವಿಧಿ ನೆರವೇರಿಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿ) ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಬಾರದು ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ಹಾಗೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ವಿಧಿಯ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ವಿಚಲಿತರಾಗಿ ಮನಸ್ಸಿನ ನೆಮ್ಮದಿಗೆ ಭಂಗ ಬರಬಹುದು. ಆ ಪುರೋಹಿತರ ಭಾರೀ ಕೆಲಸದ ಒತ್ತಡದಿಂದಲೋ ಅಥವಾ ಇತರ ಮಾನ್ಯ ಕಾರಣಗಳಿಂದಲೋ ಈ ಲೋಪದೋಷಗಳು ಉಂಟಾಗಿದೆಯೇ ಎಂದು ನಂತರ ಆತ್ಮಾವಲೋಕನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಮತ್ತು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಬಹುದು. ಏನೇ ಇರಲಿ, ನಾವು ಮಠದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಅವಕಾಶವನ್ನು ನೀಡಬೇಕು ಎಂದು ನಾನು ನಂಬುತ್ತೇನೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಮೊದಲ ಘಟನೆಯನ್ನು ಮನ್ನಿಸಿದ ಅಥವಾ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿದ ನಂತರವೂ ಅದೇ ಕೆಟ್ಟ ಅನುಭವ ಮರುಕಳಿಸಿದರೆ, ಆ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸ್ಥಳವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿ ಪರ್ಯಾಯಗಳನ್ನು ಅನ್ವೇಷಿಸುವುದು ಉತ್ತಮ. ನಂತರದ ದಿನಾಂಕದಲ್ಲಿ, ಮಠವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಮನದಟ್ಟಾದರೆ, ಹಿಂದಿನ ಕೆಟ್ಟ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟು ಅಲ್ಲಿ ಶ್ರಾದ್ಧವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಬಹುದು. ಮಠದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಸುಧಾರಣೆ ತೋರಿದಾಗ, ಸಾಮರಸ್ಯ ಸಾಧಿಸುವುದು ಹೀಗೆ.
ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಹೆಚ್ಚು ವಿಶಾಲ ಮನಸ್ಸಿನವರಾಗಿರೋಣ. ಅದ್ವೈತ ಅನುಯಾಯಿಗಳು (ಸ್ಮಾರ್ತ/ಅಯ್ಯರ್/ಸಂಕೇತಿ/ಹವ್ಯಕ ಇತ್ಯಾದಿ), ದ್ವೈತ ಅನುಯಾಯಿಗಳು (ಮಾಧ್ವ/ವೈಷ್ಣವ), ಮತ್ತು ವಿಶಿಷ್ಟಾದ್ವೈತ ಅನುಯಾಯಿಗಳ (ಐಯ್ಯಂಗಾರ್ಗಳು) ನಡುವೆ ನಾವು ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಮಾಡುವುದು ಬೇಡ. ನಮ್ಮ ಸಂಪ್ರದಾಯವೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಅಗಲಿದ ಪೋಷಕರನ್ನು ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಶಾಸ್ತ್ರೋಕ್ತವಾಗಿ ವಿಧಿಯನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಮೂಲಕ ನೆನೆಯುವುದು. ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್, ಈ ಶಾಸ್ತ್ರವು ಸಮುದಾಯದಿಂದ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಭಿನ್ನವಾಗಿದೆ. ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯದಲ್ಲಿ, ನಾವು ಕೇವಲ ನಮ್ಮ ದಿವಂಗತ ಪೋಷಕರನ್ನು ನೆನೆದು, ಸಮಾರಂಭದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪುರೋಹಿತರ ಸೂಚನೆಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಬೇಕು. ಪ್ರಶ್ನಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲ. ಮಾಧ್ವರಾಗಿರಲಿ ಅಥವಾ ಸ್ಮಾರ್ತರಾಗಿರಲಿ, ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಕರ್ನಾಟಕ ಅಥವಾ ಉಡುಪಿಯ ನಡುವೆ ಒಂದೇ ಉಪ-ಜಾತಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಪದ್ಧತಿಗಳು ಬದಲಾಗುವುದನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ಅಂತೆಯೇ, ಉಡುಪಿಯ ಪದ್ಧತಿಗಳು ದಕ್ಷಿಣ ಕರ್ನಾಟಕ ಅಥವಾ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದಿಂದ ಭಿನ್ನವಾಗಿವೆ. ನಾವು ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯದಿಂದ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತೇವೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಸ್ಮಾರ್ತರು ಮಾಧ್ವ ಮಠಗಳನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಲು ಹಿಂಜರಿಯಬಾರದು, ಏಕೆಂದರೆ ಅವುಗಳು numerous ಆಗಿದ್ದು, ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ಕೈಗೆಟುಕುವ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಿವೆ.
ದಯವಿಟ್ಟು, ಮಾಧ್ವ ಮಠಗಳಲ್ಲಿ ಶ್ರಾದ್ಧವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವ ವಿಭಿನ್ನ ವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ಶಂಕರ ಮಠದ ಸಂಪ್ರದಾಯಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸುವುದು ಬೇಡ. ನಾನು ಈಗಾಗಲೇ ಹೇಳಿದಂತೆ, ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳಿವೆ. ಶ್ರಾದ್ಧವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವಾಗ ಅಂತಹ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುವುದೇ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆ. ನಮಗೆ ಕೇವಲ ಶ್ರದ್ಧೆ ಇರಲಿ; ಅದು ಮುಖ್ಯ.
ಮೈಸೂರು ಮಾಧ್ವ ಮಠಗಳಲ್ಲಿ, ಈ ಸಮಾರಂಭಕ್ಕಾಗಿ ನಾವು ಸುಮಾರು ₹ ೬೦೦ ರಿಂದ ₹ ೮೦೦ ಪಾವತಿಸುತ್ತೇವೆ, ಇದರಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರಿಗೆ ಪ್ರಸಾದ (ಊಟ) ಸೇರಿರುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಊಟಕ್ಕೆ ನಾವು ಹೆಚ್ಚುವರಿ ₹ ೧೫೦ ಪಾವತಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ದಕ್ಷಿಣೆ (ಟಿಪ್ಸ್) ಅನ್ನು ಕರ್ತೃವಿನ ಇಚ್ಛೆಯಂತೆ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ, ಇಬ್ಬರು ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರಿಗಾಗಿ ಒಂದು ಶ್ರಾದ್ಧಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ₹ ೧,೫೦೦ ಖರ್ಚು ಮಾಡಬೇಕಾಗಬಹುದು. ಇಂದಿನ ಜೀವನ ವೆಚ್ಚವನ್ನು (೨೦೧೯ ರ ವರ್ಷ) ಪರಿಗಣಿಸಿದರೆ ಈ ಮೊತ್ತವು ಬಹಳ ಸಮಂಜಸವಾಗಿದೆ.
ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ, ನನ್ನ ಸರಳ ತರ್ಕವೆಂದರೆ ನಾವು ರಾಜಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅಷ್ಟೇ.
ಶ್ರಾದ್ಧ ಸಮಾರಂಭವು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿ ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ನೆರವೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿರುವ ಒಂದು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಪದ್ಧತಿಯಾಗಿದ್ದು, ಇದನ್ನು ನಂಬುವವರಿಗೆ ಇದು ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ನಾವು ಸಮಾರಂಭವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಬಾರದು ಅಥವಾ ಕಠಿಣ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಾರದು. ನಾವು ಪ್ರಸ್ತುತ ಸನ್ನಿವೇಶಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಥವಾ ಪರ್ಯಾಯಗಳನ್ನು ಅನ್ವೇಷಿಸಬೇಕು (ಸ್ಮಾರ್ತರು ಮಾಧ್ವ ಮಠದ ಸೇವೆಗಳನ್ನು ಬಳಸುವುದು ಅಥವಾ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ). ನಾನು ಒಂದು ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಉದಾಹರಣೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತೇನೆ: ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಹೆಚ್ಚು ವಿದ್ಯಾವಂತ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ವಧು ಅಥವಾ ವರನನ್ನು ಹುಡುಕುವಾಗ ನಾವು ಉಪ-ಪಂಗಡಗಳ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ರಾಜಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಅದೇ ತರ್ಕವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಅನ್ವಯಿಸೋಣ. ಶ್ರಾದ್ಧವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವಾಗ ನಮಗೆ ಶ್ರದ್ಧೆ ಇರಬೇಕು. ಉಳಿದದ್ದನ್ನು ದೇವರಿಗೆ ಬಿಡಿ. "ಕರ್ಮಣ್ಯೇ ವಾ..." ಅನ್ನು ನೆನಪಿಡಿ.
ಕೆಲವರು ಶ್ರಾದ್ಧ ವಿಧಿಗಳನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಆ ಹಣವನ್ನು ಬಡವರಿಗೆ ಸೇವೆ ಮಾಡಲು ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ಸಲಹೆ ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ನಾವು ಒಪ್ಪಬಾರದು, ಏಕೆಂದರೆ ಎರಡು ಕಾರಣಗಳಿವೆ: ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರು ಅನುಸರಿಸಿದ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ನಾವು ಮುರಿಯಬಾರದು, ಮತ್ತು ಈ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಮಾತ್ರ ಭಾಗಿಯಾಗುವುದರಿಂದ, ನಾವು ನಮ್ಮ ಸಮುದಾಯದ ಸದಸ್ಯರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ಉಪ-ಪಂಗಡದ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಉಪ-ಪಂಗಡವು ಉತ್ತಮ ಮತ್ತು ಶುದ್ಧವಾಗಿದೆ ಎಂದು ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ದಯವಿಟ್ಟು ಇದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾದ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ನೀಡಬೇಡಿ. ನನ್ನ ಸಲಹೆಗಳಿಂದ ಕೆಲವರು ಅಸಂತುಷ್ಟರಾಗಿದ್ದರೆ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸಮುದಾಯದ ಎಲ್ಲಾ ಉಪ-ಪಂಗಡಗಳನ್ನು ಒಗ್ಗೂಡಿಸಲು ಒಂದು ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಇದನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಿ. ಧನ್ಯವಾದಗಳು.
೧೦ ಮಾರ್ಚ್ ೨೦೧೯ ರಂದು ಫೇಸ್ಬುಕ್ನಲ್ಲಿ ಬಂದ ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಇಲ್ಲಿ ಮೇಲೆ ಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಓದಿರಿ.
***
ನನ್ನ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಹೀಗಿದೆ: ಇಂದು, ಕೆಲವು ಮಹನೀಯರು (ಫೇಸ್ಬುಕ್ನಲ್ಲಿ) ರಾಘವೇಂದ್ರ ಮಠದ ಸೇವೆಗಳು ಉತ್ತಮವಾಗಿವೆ ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದು. ಆದರೆ, ನನ್ನ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ, ನಾವು ಒಂದು ಮಠವನ್ನು ಮತ್ತೊಂದು ಮಠದೊಂದಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿ ಒಂದು ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬರುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ.
ಪ್ರತಿ ಮಠವೂ, ಅದು ಸ್ಮಾರ್ತ ಮಠವೇ ಆಗಿರಲಿ ಅಥವಾ ಮಾಧ್ವ ಮಠವೇ ಆಗಿರಲಿ, ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಗುಂಪಿನ ಜನರಿಂದ ನಿರ್ವಹಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಎರಡೂ ಮಠಗಳಲ್ಲಿ ಒದಗಿಸುವ ಸೇವೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಮಾಧಾನವಿರಬಹುದು. ಈ ನಿರ್ವಹಣಾ ಸಮೂಹಗಳು ನಂತರ ಬದಲಾಗಬಹುದು, ಇದರಿಂದ ಸೇವೆಯು ಸುಧಾರಿಸುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿರುತ್ತದೆ. ಇದಲ್ಲದೆ, ಮಾಧ್ವ ಕುಟುಂಬಗಳು ಸ್ಥಳೀಯ ಅನುಕೂಲತೆಗೋಸ್ಕರ ಅಥವಾ ಇತರ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ ಶ್ರಾದ್ಧ (śrāddhā) ವಿಧಿಯನ್ನು ಸ್ಮಾರ್ತ ಮಠದಲ್ಲಿ ನೆರವೇರಿಸಲು ಬಯಸಬಹುದು, ಮತ್ತು ಇದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಕೂಡ ಸಂಭವಿಸಬಹುದು. ಇಂತಹ ಆಯ್ಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಾವು ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವ ಮನೋಭಾವ ಹೊಂದಿರಬೇಕು ಮತ್ತು ಪೂರ್ವಗ್ರಹವಿಲ್ಲದೆ ಇರಬೇಕು.
***
end- written ಸಂಟೈಂ ಇನ್ March 2019
.
go back to...
click--> LINKS TO ARTICLES
...
No comments:
Post a Comment