30 Dec 2002 - Thoughts
In September 2002, on the final day of a submission deadline, I stumbled upon an intriguing request from an organisation's website. They invited people worldwide to write an email letter of their choice and send it to them. The company's plan was to launch the collected letters into space in various formats. At that time, the email concept was still gaining traction in India, and I found the request thrilling. Inspired, I penned a few lines and sent the email. Unfortunately, I failed to note the website's details or save the letter in my sent box for future reference. As a result, I'm unable to provide the website's information now. However, I've retained a hard copy of my letter, which I'd like to share here.
The letter I wrote was during a time when I was separated from my family, and I was unhappy with my work posting and the timing. As a result, the contents of the letter may reflect a somber and melancholic tone. I believe that when asked to write something, people often draw from their current experiences and emotions. I was no exception in 2002. As the letter was written hurriedly, please note that the letter must contain some errors in language usage, and I apologise for any mistakes that may appear.
CONTENTS OF LETTER
I am suresh and my age is 44. I am happily married 2 1 gayathri. My daughters are cute and are now going 2 college. I don't like my employers as they are partial and very much deceitful in nature. Hence I don't wish to say anything about my office life.
I am staying alone in Mumbai, a port town in India which is situated in Asia. My family is staying about 1200 km away and I am very much worried about them as there is some sentimental attachment. I don't know who has given these sentiments in our brain. The more we know the more we get worried or confused.
Life is made such that one has to go to disturb others' peace of mind in order to get some peace to himself/herself, according to him/her. In fact he is wrong and he has to agree to it. But yet his conscious doesn't win over the guilty-conscious. Finally he will yield to bad thinking and once again finally he does bad things only. But alas! what he is going to achieve by doing such unwanted or rather unwarranted things even when his guilty-conscious had pricked him earlier.
Life is definitely short. But to a person who doesn't have money, that is to say a poor guy even an hour looks to be very long. I am of the opinion that within the lifetime of any one's life he has to do something which satisfies his own mind. Unfortunately again people do a lot of things and pretend to do a lot of help or assistance just to get a pat from others or get noticed in public life. Here again his sub-consciousness, not permitting to do such jobs, wishes to win over his own sub-consciousness through the media of guilty-consciousness.
Learn to love everybody. Never be jealous of others who are better than you. Accept reality. Do good hard work. Never mind not doing good to others, at least know your responsibilities and never think of doing any harm. Follow quintessence-full life without greed or enmity.
With love, affection and best wishes,
Yours sincerely,
suresh hulikunti rao 19.09.2002
***
***
ಅಂತರಿಕ್ಷಕ್ಕೆ ಪತ್ರ: ಒಂದು ರೋಮಾಂಚಕ ನೆನಪು
ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೨೦೦೨ರ ಒಂದು ಸಲ್ಲಿಕೆಯ ಅಂತಿಮ ದಿನಾಂಕದಂದು, ನಾನು ಒಂದು ಸಂಸ್ಥೆಯ ವೆಬ್‌ಸೈಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕುತೂಹಲಕಾರಿ ಆಹ್ವಾನವನ್ನು ಕಂಡೆ. ಅವರು ಜಗತ್ತಿನ ಜನರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಆಯ್ಕೆಯ ಒಂದು ಇಮೇಲ್ ಪತ್ರವನ್ನು ಬರೆದು ಕಳುಹಿಸಲು ಕೋರಿದ್ದರು. ಸಂಗ್ರಹವಾದ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ವಿವಿಧ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತರಿಕ್ಷಕ್ಕೆ ಉಡಾಯಿಸುವುದು ಆ ಕಂಪನಿಯ ಮಹತ್ವದ ಯೋಜನೆಯಾಗಿತ್ತು. ಆ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇಮೇಲ್ ಬಳಕೆ ಇನ್ನೂ ಜನಪ್ರಿಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತು; ಈ ಕಾರಣಕ್ಕೇ ಆ ಕೋರಿಕೆ ನನಗೆ ಭಾರೀ ರೋಮಾಂಚನಕಾರಿಯಾಗಿ ತೋರಿತು. ತಕ್ಷಣ ಪ್ರೇರಿತನಾಗಿ, ನಾನು ಕೆಲವು ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಬರೆದು ಇಮೇಲ್ ಮೂಲಕ ಕಳುಹಿಸಿದೆ. ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್, ಭವಿಷ್ಯದ ಉಲ್ಲೇಖಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಆ ವೆಬ್‌ಸೈಟ್‌ನ ವಿವರಗಳನ್ನು ಬರೆದಿಡಲು ಅಥವಾ ಕಳುಹಿಸಿದ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ (sent box) ಆ ಪತ್ರವನ್ನು ಉಳಿಸಲು ಮರೆತೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ನಾನು ಈಗ ಆ ವೆಬ್‌ಸೈಟ್‌ನ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ನೀಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ನನ್ನ ಬಳಿ ಆ ಪತ್ರದ ಮೂಲ ಪ್ರತಿ (hard copy) ಇರುವುದರಿಂದ, ಅದನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಇಚ್ಛಿಸುತ್ತೇನೆ.
ನಾನು ಈ ಪತ್ರವನ್ನು ಬರೆದಾಗ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ದೂರವಿದ್ದೆ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಕೆಲಸದ ನಿಯೋಜನೆ ಹಾಗೂ ಸಮಯದ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಮಾಧಾನ ಹೊಂದಿದ್ದೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ಪತ್ರದ ವಿಷಯಗಳು ಶೋಕಮಯ ಮತ್ತು ವಿಷಾದದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸಬಹುದು. ಯಾವುದೇ ವಿಷಯದ ಕುರಿತು ಬರೆಯುವಾಗ, ಲೇಖಕರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಸ್ತುತ ಅನುಭವಗಳು ಮತ್ತು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ನಂಬಿಕೆ. ೨೦೦೨ರಲ್ಲಿ ನಾನೂ ಇದಕ್ಕೆ ಹೊರತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಪತ್ರವನ್ನು ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ದಯವಿಟ್ಟು ಗಮನಿಸಿ; ಹಾಗಾಗಿ ಭಾಷಾ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ದೋಷಗಳಿರುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇದೆ. ಯಾವುದೇ ತಪ್ಪುಗಳಿದ್ದಲ್ಲಿ ನಾನು ಕ್ಷಮೆಯಾಚಿಸುತ್ತೇನೆ.
**
ಪತ್ರದ ವಿಷಯಗಳು
ನಾನು ಸುರೇಶ್ ಮತ್ತು ನನ್ನ ವಯಸ್ಸು 44. ನಾನು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಗಾಯತ್ರಿಯನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಪುತ್ರಿಯರು ಮುದ್ದಾಗಿದ್ದು, ಈಗ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನನ್ನ ಉದ್ಯೋಗದಾತರು ಪಕ್ಷಪಾತಿಗಳೂ ಮತ್ತು ಬಹಳಷ್ಟು ಮೋಸದ ಸ್ವಭಾವದವರೂ ಆಗಿರುವುದರಿಂದ, ಅವರು ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ, ನನ್ನ ಕಚೇರಿ ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳಲು ನಾನು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ.
ನಾನು ಏಷ್ಯಾದಲ್ಲಿರುವ ಭಾರತದ ಒಂದು ಬಂದರು ಪಟ್ಟಣವಾದ ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನೇ ವಾಸವಾಗಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಕುಟುಂಬ ಸುಮಾರು 1200 ಕಿ.ಮೀ. ದೂರದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದು, ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಚಿಂತೆಯಿದೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಕೆಲವು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಸಂಬಂಧಗಳಿವೆ. ಈ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಮೆದುಳಿನಲ್ಲಿ ಯಾರು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೋ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ನಾವು ಹೆಚ್ಚು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಷ್ಟೂ, ನಾವು ಹೆಚ್ಚು ಚಿಂತೆಗೀಡಾಗುತ್ತೇವೆ ಅಥವಾ ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತೇವೆ.
ಜೀವನವನ್ನು ಹೀಗೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ: ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ, ತನಗೆ/ತನ್ನಳಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮನಸ್ಸಿನ ಶಾಂತಿ ಸಿಗಬೇಕೆಂದರೆ, ಬೇರೆಯವರ ಮನಸ್ಸಿನ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕೆಡಿಸಲು ಹೊರಡಲೇಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ - ಅವನ/ಅವಳ ಪ್ರಕಾರ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಅವನು ತಪ್ಪು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಆದರೆ, ಅವನ ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಯು (conscious) ಅಪರಾಧ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ (guilty-conscious) ಮೇಲೆ ಗೆಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಅವನು ಕೆಟ್ಟ ಯೋಚನೆಗಳಿಗೆ ಶರಣಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ, ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಟ್ಟ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಅಯ್ಯೋ! ಅವನ ಅಪರಾಧ ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಮೊದಲೇ ಕುಟುಕಿದರೂ ಸಹ, ಅಂತಹ ಅನಗತ್ಯ ಅಥವಾ ಅನಧಿಕೃತ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಅವನು ಏನು ಸಾಧಿಸುತ್ತಾನೆ?
ಜೀವನ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಚಿಕ್ಕದು. ಆದರೆ ಹಣವಿಲ್ಲದ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ, ಅಂದರೆ ಒಬ್ಬ ಬಡವನಿಗೆ, ಒಂದು ಗಂಟೆ ಕೂಡ ಬಹಳ ದೀರ್ಘವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಯಾರೇ ಆಗಲಿ ತಮ್ಮ ಜೀವನಾವಧಿಯಲ್ಲಿ, ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತೃಪ್ತಿ ನೀಡುವ ಏನನ್ನಾದರೂ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್, ಜನರು ಮತ್ತೆ ಬೇರೆಯವರಿಂದ ಪ್ರಶಂಸೆ ಪಡೆಯಲು ಅಥವಾ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು, ಬಹಳಷ್ಟು ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸಹಾಯ ಅಥವಾ ನೆರವನ್ನು ಮಾಡಿದಂತೆ ನಟಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ, ಅವನ ಉಪಪ್ರಜ್ಞೆಯು (sub-consciousness), ಅಂತಹ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು ಬಿಡದೆ, ಅಪರಾಧ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಮಾಧ್ಯಮದ ಮೂಲಕ ತನ್ನದೇ ಉಪಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಮೇಲೆ ಗೆಲ್ಲಲು ಬಯಸುತ್ತದೆ.
ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿಸಲು ಕಲಿಯಿರಿ. ನಿಮ್ಮಗಿಂತ ಉತ್ತಮವಾಗಿರುವವರ ಬಗ್ಗೆ ಎಂದಿಗೂ ಅಸೂಯೆ ಪಡಬೇಡಿ. ವಾಸ್ತವವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಿ. ಉತ್ತಮವಾದ ಕಠಿಣ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ. ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಮಾಡದಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಬೇಡಿ, ಆದರೆ ಕನಿಷ್ಠ ನಿಮ್ಮ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ಎಂದಿಗೂ ಹಾನಿ ಮಾಡುವ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಬೇಡಿ. ದುರಾಶೆ ಅಥವಾ ದ್ವೇಷವಿಲ್ಲದೆ ಸಾರಭೂತವಾದ (quintessence-full) ಜೀವನವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ.
ಪ್ರೀತಿ, ವಾತ್ಸಲ್ಯ ಮತ್ತು ಶುಭಾಶಯಗಳೊಂದಿಗೆ,
ನಿಮ್ಮ ವಿಶ್ವಾಸಿ,
ಸುರೇಶ್ ಹುಲಿಕುಂಟಿ ರಾವ್ 19.09.2002
***
