30 Nov 2013 - thoughts
The Visionary Leadership of Puthige Mutt Seer
There are indeed broad-minded Swamijis (ascetics) and Mathaadhipathis (pontiffs). One exemplary individual is Sri Sugunendra Teertharu, the pontiff of Puthige Mutt, Udupi. You may wonder why I am referencing him specifically; your doubts will be clarified as you continue reading.
Challenging the Overseas Travel Taboo
Our customs often dictate that we should not travel by sea, lest we risk losing eligibility for various concessions and rights. To illustrate this point, consider the restriction on entering the Garbha Gudi (sanctum sanctorum) if one has traveled overseas, effectively crossing the Saptha Samudra (Seven Seas). The pontiff of Puthige Mutt, however, has traveled to America, Australia, Europe, and Middle Eastern nations, establishing mutts for the benefit of Indians, particularly Brahmins, residing there.
When Puthige Mutt obtained the "Paryaya" (ಪರ್ಯಾಯ)—the two-year term to manage and administer Udupi Mutt—the Swamiji faced numerous protests. While many are aware that each of the eight mutts takes turns running Udupi Mutt, I do not wish to delve into the controversies or questions raised by other mutts during Puthige Mutt's Paryaya. The core issue here is the relevance of the age-old custom restricting overseas travel. Unfortunately, this restriction persists across all sub-castes and communities within the Brahmin fold. The learned individuals across Madhwa, Smartha, Srivaishnava, and Iyer sub-castes assert that a pontiff may send a messenger, but the pontiff themselves must not travel overseas.
Ohh! Brahmins... we need to open our eyes.
The Evolution of Customs vs. Modern Practice
Things have changed drastically over the centuries. Prior to 1900, sea travel was extremely perilous, and the chances of a traveler safely returning were slim. The non-return of travelers would have had a devastating impact on their families, subjecting them to tremendous hardship. Consequently, pontiffs initially advised against sea travel. However, since people did not heed this advice, the pontiffs eventually decreed that such travelers would be barred from certain rights and privileges.
Now that travel has advanced significantly, travelers are certain of reaching their destination and returning safely. Yet, some pontiffs are reluctant to adapt, advising people to remain content in India and avoid traveling overseas, claiming that other countries are not karma bhoomi (lands of spiritual merit). I challenge these traditionalists to provide a detailed, shastra-based explanation for their own use of cars and mobile phones while traveling. It is noteworthy that all pontiffs have adopted cars and mobile phones, which are made of iron and steel. According to some shastras, iron is not considered madi (ritually pure). How are these modern conveniences now deemed acceptable and permissible? Similarly, pontiffs are traditionally supposed to wear only wooden-made slippers. Who wears timber-made slippers for walking at all times, especially for long distances today?
Supporting the Global Brahmin Community
In fact, even in olden days, pontiffs were practical and worked diligently to promote the expansion of the Brahmin community while actively endeavoring to prevent conversions from Hinduism to other religions. Let us be practical now. We must consider the millions of Brahmin community members residing overseas. Their visits to temples and interactions with Brahmin pontiffs would rejuvenate their spiritual energies, thereby preserving our Brahmin tradition. In my personal opinion, I fully support the Puthige Mutt seer. At least, he has taken proactive steps to prevent the potential erosion of Brahmin tradition among the younger generation abroad.
The reality is that millions of Brahmins are located outside Bharata Khanda (the Indian subcontinent). We must transmit our traditions to youngsters, who are often aggressive and tend to deviate from customs for various reasons during their youth. The head of the community, the pontiff, can attract a larger audience, and it is customary for the community to listen to and obey their leader. Under these circumstances, we should appreciate the efforts of the chief of Puthige Mutt. Failure to do so would risk jeopardising the faith of the Brahmin community living abroad.
Simplifying Customs for Continuity
We must simplify our customs to ensure the continuation of the Brahmin tradition. History clearly indicates that Jainism and Buddhism emerged as a response to the rigidity of Brahminism. ISKCON achieved worldwide success by simplifying customs and practices, although its impact on Indian Brahmins remains limited. The time has passed when Brahmins would easily convert to other castes or religions, as Brahminism is still widely considered the best. We rarely see conversions among upper castes; they are more common among lower castes within Hinduism. Personally, I do not distinguish between Brahmin sub-castes, nor do I comment on or praise specific sub-castes. In fact, I oppose rigidity within our community, believing that we must apply common sense and adaptability when following customs.
A Call for Modern Adaptations
I have numerous examples of misplaced rigidity, but I'll provide just one: cooking with wood and charcoal is still practiced today in many orthodox families, even in urban areas like Mysuru and Hubli. My analysis suggests that gas and kerosene were not invented until the latter half of the 19th century. Now that every household has a gas stove, I believe it is time to reevaluate the tradition of not accepting gas or kerosene stoves for cooking and preparing Naivedya (offerings) to God. In my view, this rigidity needs to be simplified. Gas and kerosene stoves are currently not considered madi (pure). I advocate for simplifying the customs surrounding Deva Puja. I'm unsure how many people share my views, but I invite those who are interested to consider reading the following article:
. please read
CLICK-> MADI MADI MADI ENIDU MADI. ಮಡಿ ಮಡಿ ಮಡಿ ಏನಿದು ಮಡಿ?
CLICK-> MADI MADI MADI ENIDU MADI. ಮಡಿ ಮಡಿ ಮಡಿ ಏನಿದು ಮಡಿ?
Let us appreciate the Puthige Mutt pontiff for his tremendous efforts in expanding the mutt's branches overseas, where many of our present Brahmin generations reside today. And please, let us STOP saying that traveling across the seven seas (Saptasamudra prayaana—सप्तसमुद्र प्रयाण) is unacceptable.
Do orthodox agree for Chaturmas vruta by Pontiff in USA? If No, why no?
Similarly considering the climatic conditions for which Chaturmasa was originated..
is it right to follow this vruta in USA? If Yes, why yes?
ಸಪ್ತ ಸಮುದ್ರ ಪ್ರಯಾಣ: ಮಠಗಳ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಬದಲಾಗಬೇಕೇ?
ನಿಜವಾಗಿಯೂ ವಿಶಾಲ ಮನಸ್ಸಿನ ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳು ಮತ್ತು ಮಠಾಧೀಶರು ಇದ್ದಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆಯೆಂದರೆ ಉಡುಪಿಯ ಪುತ್ತಿಗೆ ಮಠದ ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳಾದ ಶ್ರೀ ಸುಗುಣೇಂದ್ರ ತೀರ್ಥರು. ನಾನು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಅವರನ್ನು ಏಕೆ ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ನೀವು ಆಶ್ಚರ್ಯಪಡಬಹುದು. ನೀವು ಓದುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ ನಿಮ್ಮ ಅನುಮಾನಗಳು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತವೆ.
ನಮ್ಮ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ನಾವು ಸಮುದ್ರಯಾನ ಮಾಡಬಾರದು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತವೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಮಾಡಿದರೆ, ನಾವು ವಿವಿಧ ರಿಯಾಯಿತಿಗಳು ಮತ್ತು ಹಕ್ಕುಗಳಿಗೆ ಅನರ್ಹರಾಗುವ ಅಪಾಯವಿದೆ. ಇದನ್ನು ವಿವರಿಸಲು, ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಸಪ್ತ ಸಮುದ್ರಗಳನ್ನು ದಾಟಿ ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಗರ್ಭಗುಡಿಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುವುದರ ಮೇಲಿನ ನಿರ್ಬಂಧವನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಿ. ಪುತ್ತಿಗೆ ಮಠದ ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳು ಅಮೆರಿಕ, ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ, ಯುರೋಪ್ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಪ್ರಾಚ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಗೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿ, ಅಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯರ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಅನುಕೂಲಕ್ಕಾಗಿ ಮಠಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಪುತ್ತಿಗೆ ಮಠಕ್ಕೆ “ಪರ್ಯಾಯ” (ಉಡುಪಿ ಮಠವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತ ನಡೆಸುವ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿ) ಬಂದಾಗ, ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳು ಸಾಕಷ್ಟು ವಿರೋಧಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿದರು. ಎಂಟು ಮಠಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಗೆ ಉಡುಪಿ ಮಠವನ್ನು ನಡೆಸಲು ಸರದಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಅನೇಕರಿಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ. ಶ್ರೀ ಸುಗುಣೇಂದ್ರ ತೀರ್ಥರು ಪುತ್ತಿಗೆ ಮಠದ ಪರ್ಯಾಯದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಉಡುಪಿ ಮಠದ ಆಡಳಿತವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿದಾಗ ಉದ್ಭವಿಸಿದ ವಿವಾದಗಳು ಅಥವಾ ಇತರ ಮಠಗಳು ಎತ್ತಿದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಹೇಳಲು ಇಷ್ಟಪಡುವುದಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾದ ಅಂಶವೆಂದರೆ, ವಿದೇಶ ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ನಿರ್ಬಂಧಿಸುವ ಈ ಪುರಾತನ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಪ್ರಸ್ತುತತೆ.
ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್, ವಿದೇಶ ಪ್ರಯಾಣದ ಮೇಲಿನ ಈ ನಿರ್ಬಂಧವು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸಮುದಾಯದ ಎಲ್ಲಾ ಉಪ-ಜಾತಿಗಳು ಮತ್ತು ಪಂಗಡಗಳಲ್ಲಿ ಇದೆ. ಮಾಧ್ವ, ಸ್ಮಾರ್ತ, ಶ್ರೀವೈಷ್ಣವ ಅಥವಾ ಅಯ್ಯರ್ ಉಪ-ಜಾತಿಗಳಿಗೆ, ಅಥವಾ ಯಾವುದೇ ಇತರ ಉಪ-ಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದ ವಿದ್ವಾಂಸರು, ಮಠಾಧೀಪತಿಗಳು ತಮ್ಮ ಸಂದೇಶವಾಹಕರನ್ನು ಕಳುಹಿಸಬಹುದು, ಆದರೆ ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳು ಸ್ವತಃ ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸಬಾರದು ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಓಹ್! ಬ್ರಾಹ್ಮಣರೇ... ನಾವು ಕಣ್ಣು ತೆರೆಯುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ..
ಕಳೆದ ಶತಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬದಲಾಗಿದೆ. ೧೯೦೦ಕ್ಕಿಂತ ಮೊದಲು, ಸಮುದ್ರ ಪ್ರಯಾಣವು ಅತ್ಯಂತ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾಗಿತ್ತು, ಮತ್ತು ಹಿಂತಿರುಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಕಡಿಮೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದವು. ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಹಿಂತಿರುಗದಿರುವುದು ಅವರ ಕುಟುಂಬಗಳ ಮೇಲೆ ಭಾರಿ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಿ, ಸದಸ್ಯರು ಅಪಾರ ಕಷ್ಟಗಳಿಗೆ ಗುರಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದ್ದರಿಂದ, ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳು ಸಮುದ್ರ ಪ್ರಯಾಣದ ವಿರುದ್ಧ ಸಲಹೆ ನೀಡಿದರು. ಆದರೆ ಜನರು ಈ ಸಲಹೆಯನ್ನು ಕೇಳದ ಕಾರಣ, ಅಂತಹ ಪ್ರಯಾಣಿಕರಿಗೆ ಅವರು ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಕೆಲವು ಹಕ್ಕುಗಳು ಮತ್ತು ಸವಲತ್ತುಗಳಿಂದ ವಂಚಿತರಾಗುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳು ತೀರ್ಪು ನೀಡಿದರು.
ಈಗ ಪ್ರಯಾಣವು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿ ಸುಧಾರಿಸಿರುವುದರಿಂದ, ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ತಮ್ಮ ಗಮ್ಯಸ್ಥಾನವನ್ನು ತಲುಪಿ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಹಿಂತಿರುಗುವ ಬಗ್ಗೆ ಖಚಿತರಾಗಿರಬಹುದು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಕೆಲವು ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳು ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಾರೆ, ಬದಲಿಗೆ ಜನರು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷವಾಗಿರಿ ಮತ್ತು ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿ ಎಂದು ಸಲಹೆ ನೀಡುತ್ತಾರೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಇತರ ದೇಶಗಳು ಕರ್ಮ ಭೂಮಿ ಅಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸಂಪ್ರದಾಯವಾದಿಗಳು ಪ್ರಯಾಣಿಸುವಾಗ ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳು ಕಾರುಗಳು/ವಾಹನಗಳನ್ನು ಬಳಸುವುದಕ್ಕೆ ವಿವರವಾದ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ನೀಡಲು ನಾನು ಸವಾಲು ಹಾಕುತ್ತೇನೆ. ಅಂತಹ ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ಸಂಬಂಧಿತ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಹೇಗೆ ಸಮರ್ಥಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಅವರು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಬೇಕು. ಎಲ್ಲಾ ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳು ಕಬ್ಬಿಣ ಮತ್ತು ಉಕ್ಕಿನಿಂದ ಮಾಡಿದ ಕಾರುಗಳು ಮತ್ತು ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನ್ಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದು ಗಮನಾರ್ಹ. ಶಾಸ್ತ್ರಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ಕಬ್ಬಿಣವನ್ನು "ಮಡಿ" (ಶುದ್ಧ) ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಆಧುನಿಕ ಸೌಕರ್ಯಗಳನ್ನು ಈಗ ಹೇಗೆ ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹ ಮತ್ತು ಅನುಮತಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ಖಚಿತವಾಗಿ ಹೇಳಲಾರೆ. ಅದೇ ರೀತಿ, ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳು ಮರದಿಂದ ಮಾಡಿದ ಚಪ್ಪಲಿಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಧರಿಸಬೇಕು. ಎಲ್ಲಾ ಸಮಯದಲ್ಲೂ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ದೂರದ ಪ್ರಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಮರದಿಂದ ಮಾಡಿದ ಚಪ್ಪಲಿಗಳನ್ನು ಯಾರು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ?
ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ, ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳು ವಾಸ್ತವಿಕವಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸಮುದಾಯದ ವಿಸ್ತರಣೆಯನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಲು ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು, ಜೊತೆಗೆ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಿಂದ ಇತರ ಧರ್ಮಗಳಿಗೆ ಮತಾಂತರವನ್ನು ತಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು.
ನಾವು ವಾಸ್ತವಿಕರಾಗಿರೋಣ. ಈಗ, ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿರುವ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸಮುದಾಯದ ಸದಸ್ಯರನ್ನು ನಾವು ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು. ಅವರು ದೇವಾಲಯಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡುವುದು ಮತ್ತು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಂವಹನ ನಡೆಸುವುದು ಅವರ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ನಮ್ಮ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸಂಪ್ರದಾಯವು ಸಂರಕ್ಷಣೆ ಆಗುತ್ತದೆ. ನನ್ನ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅಭಿಪ್ರಾಯದಲ್ಲಿ, ನಾನು ಪುತ್ತಿಗೆ ಮಠದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತೇನೆ. ಕನಿಷ್ಠ ಅವರು ಕಿರಿಯ ಪೀಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಸಂಭಾವ್ಯ ಸವೆತವನ್ನು ತಡೆಯಲು ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ಕೋಟಿಗಟ್ಟಲೆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಭಾರತಿಯ ಭೂಖಂಡದ ಹೊರಗೆ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದು ವಾಸ್ತವ. ನನ್ನ ವೈಯಕ್ತಿಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಲ್ಲಿ, ನಮ್ಮ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಯುವಕರಿಗೆ ರವಾನಿಸಬೇಕು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಯೌವನದಲ್ಲಿ ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿಯಾಗಿದ್ದು, ವಿವಿಧ ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳಿಂದ ವಿಮುಖರಾಗುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿ ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಸಮುದಾಯದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾದ ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳು ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಬಲ್ಲರು, ಮತ್ತು ಸಮುದಾಯವು ತಮ್ಮ ನಾಯಕರ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳುವುದು ಮತ್ತು ಪಾಲಿಸುವುದು ರೂಢಿಯಾಗಿದೆ. ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಲ್ಲಿ, ಪುತ್ತಿಗೆ ಮಠದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ನಾವು ಪ್ರಶಂಸಿಸಬೇಕು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸಮುದಾಯದ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಅಪಾಯಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿಸುವ ಅಪಾಯವಿತ್ತು.
ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಮುಂದುವರಿಕೆಯನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಾವು ನಮ್ಮ ಪದ್ಧತಿಗಳನ್ನು ಸರಳಗೊಳಿಸಬೇಕು. ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಧರ್ಮದ ಬಿಗಿತಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ ಜೈನಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಬೌದ್ಧಧರ್ಮಗಳು ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದವು ಎಂದು ಇತಿಹಾಸವು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಇಸ್ಕಾನ್ (ISKCON) ಸಂಸ್ಥೆಯು ಪದ್ಧತಿಗಳು ಮತ್ತು ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಸರಳಗೊಳಿಸುವ ಮೂಲಕ ವಿಶ್ವಾದ್ಯಂತ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಸಾಧಿಸಿತು, ಆದರೂ ಇದು ಭಾರತೀಯ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಮೇಲೆ ಸೀಮಿತ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಿದೆ. ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಇತರ ಜಾತಿಗಳಿಗೆ ಅಥವಾ ಧರ್ಮಗಳಿಗೆ ಮತಾಂತರಗೊಳ್ಳುವ ಕಾಲವು ಕಳೆದುಹೋಗಿದೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಧರ್ಮವನ್ನು ಅತ್ಯುತ್ತಮವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಮೇಲ್ಜಾತಿಗಳು ಇತರ ಧರ್ಮಗಳಿಗೆ ಮತಾಂತರಗೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ನಾವು ವಿರಳವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತೇವೆ; ಮತಾಂತರಗಳು ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದೊಳಗಿನ ಕೆಳಜಾತಿಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ. ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ, ನಾನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಉಪ-ಜಾತಿಗಳ ನಡುವೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ, ಅಥವಾ ನಾನು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಉಪ-ಜಾತಿಗಳನ್ನು ಟೀಕಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಹೊಗಳುವುದಿಲ್ಲ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ನಮ್ಮ ಸಮುದಾಯದೊಳಗಿನ ಬಿಗಿತವನ್ನು ನಾನು ವಿರೋಧಿಸುತ್ತೇನೆ, ಪದ್ಧತಿಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವಾಗ ನಾವು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯನ್ನು ಅನ್ವಯಿಸಬೇಕು ಎಂದು ನಾನು ನಂಬುತ್ತೇನೆ.
ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಉದಾಹರಣೆಗಳಿವೆ, ಆದರೆ ನಾನು ಒಂದನ್ನು ಮಾತ್ರ ನೀಡುತ್ತೇನೆ: ಮೈಸೂರು ಮತ್ತು ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ ಮುಂತಾದ ನಗರ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ ಅನೇಕ ಸಂಪ್ರದಾಯಸ್ಥ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಇಂದಿಗೂ ಸೌದೆ ಮತ್ತು ಇದ್ದಿಲಿನಿಂದ ಅಡುಗೆ ಮಾಡುವುದು ರೂಢಿಯಲ್ಲಿದೆ. ೧೯ನೇ ಶತಮಾನದ ಉತ್ತರಾರ್ಧದವರೆಗೆ ಅನಿಲ ಮತ್ತು ಸೀಮೆಎಣ್ಣೆ ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲ್ಪಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ. ಈಗ ಪ್ರತಿ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಗ್ಯಾಸ್ ಸ್ಟೌವ್ ಇರುವುದರಿಂದ, ಅಡುಗೆ ಮತ್ತು ದೇವರಿಗೆ ನೈವೇದ್ಯವನ್ನು ತಯಾರಿಸಲು ಅನಿಲ ಅಥವಾ ಸೀಮೆಎಣ್ಣೆ ಸ್ಟೌವ್ಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸದಿರುವ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಪುನರ್ ಪರಿಶೀಲಿಸುವ ಸಮಯ ಬಂದಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ನಂಬುತ್ತೇನೆ. ನನ್ನ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ, ಈ ಬಿಗಿತವನ್ನು ಸರಳಗೊಳಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಅನಿಲ ಮತ್ತು ಸೀಮೆಎಣ್ಣೆ ಸ್ಟೌವ್ಗಳನ್ನು "ಮಡಿ" (ಶುದ್ಧ) ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ದೇವ ಪೂಜೆಯ ಸುತ್ತಲಿನ ಪದ್ಧತಿಗಳನ್ನು ಸರಳಗೊಳಿಸಬೇಕು ಎಂದು ನಾನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತೇನೆ. ನನ್ನ ಈ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಎಷ್ಟು ಜನರು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಆಸಕ್ತಿ ಇರುವವರು ಈ ಕೆಳಗಿನ ಲೇಖನವನ್ನು ಓದಲು ನಾನು ಆಹ್ವಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ದಯವಿಟ್ಟು ಓದಿ ಕ್ಲಿಕ್ ಮಾಡಿ ->
CLICK-> MADI MADI MADI ENIDU MADI. ಮಡಿ ಮಡಿ ಮಡಿ ಏನಿದು ಮಡಿ?ಇಂದು ನಮ್ಮ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಪೀಳಿಗೆಯ ಅನೇಕರು ವಾಸಿಸುತ್ತಿರುವ ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮಠದ ಶಾಖೆಗಳನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಲು ಮಾಡಿದ ಅವರ ಅಪಾರ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಿಗಾಗಿ ಪುತ್ತಿಗೆ ಮಠದ ಪೀಠಾಧಿಪತಿಗಳನ್ನು ನಾವು ಪ್ರಶಂಸಿಸೋಣ. ಮತ್ತು ದಯವಿಟ್ಟು, ಸಪ್ತ ಸಮುದ್ರ ಪ್ರಯಾಣ (Saptasamudra prayaana) ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹವಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸೋಣ.
***
end- thoughts documented sometime ಇನ್ November 2013
go back to...
click--> LINKS TO ARTICLES
...
.
