KUMBHAKARNANA KANASU ಕುಂಭಕರ್ಣನ ಕನಸು 🤔😀

 

30 Dec 2002 - ನೆನಪು

ಈ ಪ್ರಸಂಗ ೧೯೭೬ರ ವರುಷದಲ್ಲಿ ನಡೆದಿರುವಂಥದ್ದು. ಅಂದು ಶನಿವಾರ. ನಾನು ಕಾಲೇಜಿನಿಂದ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ೨ ಗಂಟೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ಅಣ್ಣ ಗೋಪಿಯೂ ಕಚೇರಿಯಿಂದ ಬೇಗನೇ ಬಂದಿದ್ದ. ಬೇರೆ ಯಾವ ಕೆಲಸವೂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರಿಂದ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಊಟಮಾಡಿ ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರಿದೆವು. ಹಾಸಿಗೆಯನ್ನು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಹಾಸಿ ಮಲಗಿದ್ದೆ. ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಏಕೆಂದರೆ ಮಂಚ ಇರಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಕೋಣೆಯೂ ಚಿಕ್ಕದಿತ್ತು.

ನಮ್ಮ ಮನೆ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿತ್ತು. ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಮನೆಯನ್ನು ಅರ್ಧ ಮಾಡಿ ನಮಗೆ ಒಂದು ಪೋರ್ಷನ್‌ ಅನ್ನು ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಹೊರಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದ ಕೂಡಲೇ ಚಿಕ್ಕದಾದ ಹಾಲು (living room) ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅದರ ಬಲಕ್ಕೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಕೋಣೆ. ಹಾಲಿನ ಎಡಭಾಗದಲ್ಲಿ ಅಡುಗೆಮನೆಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಂತೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಬಚ್ಚಲು ಮನೆ ಇತ್ತು.

ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಅಣ್ಣ ಇಬ್ಬರೂ ಗಾಢ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ನಿಸ್ಸೀಮರು (experts). ಹಾಗಾಗಿ ಚಿಕ್ಕಪುಟ್ಟ ಶಬ್ದಗಳೂ ನಮ್ಮ ನಿದ್ರೆಯನ್ನು ಕೆಡಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಬ್ಬರಿಗೂ ನಿದ್ರೆ ಹತ್ತಿತು. ಹೊರಗೆ ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ ಆರಾಮವಾಗಿ ನಿದ್ರೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು.

ನನಗೆ ಕನಸು ಬೀಳುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಾಹ್ನವೂ ಕನಸು ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಅಂದು ಕೂಡ ನನಗೆ ಕನಸು ಬಿತ್ತು. ಏನೆಂದರೆ, ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ತೆಪ್ಪದ ಮೇಲೆ ನದಿಯ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ವಿಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಕೈಯಿಂದ ನೀರನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಕೈಯೆಲ್ಲ ತಣ್ಣಗಾದ ಅನುಭವವಾಯಿತು. ಆ ದಿನದ ಕನಸಿನ ಇಷ್ಟು ನೆನಪು ಮಾತ್ರ ನನಗಿನ್ನೂ ಇದೆ.

ಈಗಾಗಲೇ ಹೇಳಿದಂತೆ, ಮನೆಯ ಹಾಲಿನ ಬಲಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕೋಣೆ ಇತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ನಾನು ಹಾಸಿದ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಚಾಪೆಯನ್ನು ಹಾಸಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ಅಣ್ಣ ಮಲಗಿದ್ದ. ಅವನ ನಿದ್ರೆಯೂ ಜೋರಾಗಿತ್ತು.

ನನ್ನ ಅಕ್ಕ ಸಂಜೆ ೬ ಗಂಟೆಗೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬಾಗಿಲು ಬಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ನನಗಾದರೋ ಬಹಳ ನಿದ್ರೆ, ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಗೊತ್ತಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಕೆಲ ಸಮಯದ ನಂತರ ಅಣ್ಣ ಬಾಗಿಲಿನ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಸ್ಪಂದಿಸಿ, ಎದ್ದು ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆಯಲು ಹೋದಾಗ, ನೆಲವೆಲ್ಲಾ ನೀರಿನಿಂದ ತುಂಬಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಅವನ ಚಾಪೆಯ ಹತ್ತಿರ ನೀರು ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ, ಹಾಗಾಗಿ ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ.

ಅಕ್ಕ ಒಳಗೆ ಬಂದು ನೋಡುತ್ತಾಳೆ, ಇಡೀ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೀರು. ಕಾರಣ, ಬಚ್ಚಲುಮನೆಯ ನಲ್ಲಿಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ನೀರು ದಿನಕ್ಕೆ ಎರಡು ಬಾರಿ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮತ್ತು ಸಂಜೆಯ ವೇಳೆ—ತಲಾ ಎರಡು ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ—ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಾನೋ ಅಥವಾ ನನ್ನ ಅಣ್ಣನೋ ನಲ್ಲಿಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಮರೆತಿದ್ದೆವು.

ನೀರಿನ ಒತ್ತಡ (force) ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಮೊದಲು ಬಚ್ಚಲುಮನೆ ತುಂಬಿ, ನಂತರ ಹಾಲು, ಕೋಣೆ—ಈ ಎಲ್ಲ ಜಾಗಗಳಿಗೂ ನೀರು ಹರಿದು ಬಂದಿತ್ತು. ನನ್ನ ಹಾಸಿಗೆಯೂ ಬಹಳ ಒದ್ದೆಯಾಗಿ ನನ್ನ ಒಂದು ಕೈ ಕೂಡ ತಣ್ಣಗಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ನದಿ ನೀರು ಕಾಣಿಸಿತ್ತು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಲ್ಲಿಯ ನೀರು ಜೋರಾಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ನನಗಂತೂ ಗೊತ್ತಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಅಕ್ಕ ಬಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು. ಏನೂ ಮಾಡಲು ತೋಚದೆ, ಅಣ್ಣ ಮತ್ತು ಅಕ್ಕ ಇಬ್ಬರ ಜೊತೆಗೂಡಿ ಬಟ್ಟೆಗಳಿಂದ ನೀರನ್ನು ಒರೆಸಿ, ಬಕೆಟ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂಡಿ, ಬಚ್ಚಲುಮನೆಯ ಕಸವನ್ನು ತೆಗೆದು ಸರಿಪಡಿಸಲು ಸುಮಾರು ಒಂದು ಗಂಟೆ ಬೇಕಾಯಿತು. ನೆಲವೆಲ್ಲಾ ತೇವದಿಂದ ಇದ್ದುದರಿಂದ, ಎಲ್ಲರೂ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಅಕ್ಕ ಸುಧಾಳ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ರಾತ್ರಿಯ ಊಟವನ್ನೂ ಅಲ್ಲೇ ಮಾಡಬೇಕಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಂದೊದಗಿತ್ತು.

ಆದರೆ, ಹಾಸಿಗೆ ಮಾತ್ರ ತುಂಬಾ ಒದ್ದೆಯಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಮಡಚಿ, ಮರುದಿನ ಭಾನುವಾರವಿಡೀ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಒಣಗಿಸಿದರೂ ಒಣಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಅಕ್ಕನಿಂದ ಬೈಗುಳ ಕೇಳಬೇಕಾಯಿತು. ಈ ಸನ್ನಿವೇಶ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಂಬಲು ಅಸಾಧ್ಯ, ಆದರೆ ಮಾತ್ರ ಸತ್ಯ.

ನನ್ನ ಕನಸುಗಳು ಯಾವಾಗಲೂ ವಾಸ್ತವದೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆತು, ನನ್ನ ನಿದ್ರೆಗೆ ಭಂಗ ಬರದಂತೆ ರೂಪಾಂತರಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ: ನಾನು ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಹೊರಗಡೆ ಧ್ವನಿವರ್ಧಕದಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಪ್ರಸಾರ, ಪ್ರಚಾರ ಅಥವಾ ಘೋಷಣೆ ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದರೆ, ನನಗೆ ತಕ್ಷಣ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಸಭಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ನಾನು ಕುಳಿತ ಹಾಗೆ ಮತ್ತು ಈ ಪ್ರಸಾರವನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿರುವ ಹಾಗೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಇನ್ನೊಂದು ಉದಾಹರಣೆ: ನಾನು ಮಲಗಿದ್ದಾಗ ಟಿ.ವಿ.ಯಲ್ಲಿ ಹಾಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದರೆ, ನನಗೆ ಆ ಹಾಡಿನ ಚಿತ್ರ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೆ, ನಾನು ಸಿನಿಮಾ ಟಾಕೀಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಆ ಚಿತ್ರವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಇರುವ ಹಾಗೆ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಎಚ್ಚರವಾದಾಗ ತಕ್ಷಣ ಕನಸು ಮರೆತುಹೋಗುತ್ತದೆ; ಎಷ್ಟು ಯೋಚಿಸಿದರೂ ನೆನಪಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಹಾಗಾಗಿ ಪ್ರತಿ ಸಲ ಮಲಗುವಾಗ, ಏನೇ ಕನಸು ಬಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸಂಕಲ್ಪಿಸಿ ಮಲಗುತ್ತೇನೆ. ಆದರೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುವ ಕನಸುಗಳು ಬಹಳ ವಿರಳ. ಅಂದಿನ ಕನಸು, ಕೈ ಒದ್ದೆಯಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ತಕ್ಷಣ ಫ್ಲಾಷ್‌ಬ್ಯಾಕ್‌ನಂತೆ ನೆನಪಾಗಿರಬೇಕು. ಇಂದಿಗೂ ನೆನಪಿದೆ. ಇದು ನನ್ನ ಮರ್ಯಾದೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿದ್ದರಿಂದ, ಇದನ್ನು ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟೇ.

***

Dangerous Day Dream - recollections

The year was 1976, a quiet Saturday afternoon. I arrived home from college around 2 PM, and my elder brother, Gopi, had also left the office early. With no pressing duties, we ate lunch and settled down. Our room was tiny, ruling out a cot; I slept on a mattress spread directly on the floor, while Gopi took a mat beside me.

We rented one small portion of a larger, divided house. The front door opened immediately into a tiny living room. To the right was an equally small bedroom; to the left was a cramped space that served as both the kitchen and the bathroom.

We were, my brother and I, sleep experts. No trivial noise could pierce our rest, and we sank into a profound slumber, oblivious to the world outside. A midday dream began: I was drifting on a raft across river water, reaching out to touch the cold flow. I distinctly remember the chill sensation on my hand. That is the only fragment of the dream that remains.

At 6 PM, my sister arrived and began knocking. My sleep was too deep to stir, but after some persistence, Gopi finally woke. When he opened the door, a shocking sight greeted him: the entire floor was submerged. The simple cause? We had forgotten to turn off the bathroom tap after the morning's two-hour supply window—the only time water was available.

The high pressure had flooded the bathroom, then spilled into the kitchen, the living room, and finally, our bedroom. My mattress was saturated, and my hand, cooled by the real, encroaching water, had instantly supplied the 'river' for my dream. I hadn't registered the sound of the tap water gushing strongly at all.

I woke to my sister's scolding. Not knowing what else to do, the three of us spent about an hour mopping the deluge with cloth, wringing it out into buckets, and cleaning up the bathroom mess. The floor remained damp, forcing us to take dinner at our elder sister Sudha's nearby house that night. Worse, the sodden mattress was beyond saving; even an entire day of sun the following Sunday failed to dry it, earning me yet another round of my sister's scolding. This whole situation is generally hard to believe, but I assure you, it is true.

The Illusion of Sleep

My dreams, I realised, possess a unique quality: they seamlessly incorporate external reality without waking me. If an announcement is shouted over a loudspeaker outside, I instantly dream I am seated in an auditorium, listening to that exact declaration. If a familiar song plays on TV, my dream shifts to me watching the movie in a theater. The moment I wake, however, the dream is gone—a fleeting memory I struggle in vain to recall.

I always try to hold onto them before falling asleep, yet successful recall is rare. That flood dream, however, was instantly recalled—a perfect flashback triggered by my cold, wet hand. I remember the whole embarrassing truth even now. It’s a story I’ve kept hidden for the sake of my reputation—until this moment.

***

end- ನಡೆದದ್ದು thoughts documented ಸಂಟೈಂ ಇನ್ 2002 by ಸುರೇಶ್ ಹುಲಿಕುಂಟಿ

.

go back to... 

    click--> LINKS TO ARTICLES 

...